2.6 Συνεργασίες
Η προαγωγή της επιστήμης και η παραγωγή επιστημονικής γνώσης συντελείται πλέον σε μεγάλο βαθμό μέσα από επιστημονικά δίκτυα και συνεργασίες μεταξύ των μελών της ερευνητικής κοινότητας, ερευνητών και φορέων, σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο. Όσον αφορά τις επιστημονικές δημοσιεύσεις, η δικτύωση των επιστημόνων συγγραφέων αυξάνει την αναγνωρισιμότητά τους, τον αριθμό των αναφορών που λαμβάνουν και τελικά την απήχησή τους στη διεθνή κοινότητα.
Η εικόνα για τις συνεργασίες στις ελληνικές δημοσιεύσεις* και την εξέλιξή τους στη διάρκεια της δεκαπενταετίας 2002-2016 παρουσιάζεται στο Διάγραμμα 2.6.1. Το ποσοστό των δημοσιεύσεων που πραγματοποιούνται χωρίς συνεργασίες, από μόνο ένα ελληνικό φορέα, μειώνεται διαρκώς και διαμορφώνεται στο 22,6% για το 2016. Αντίστοιχα, μετά το 2008, καταγράφεται αύξηση στις συνεργασίες με τη διεθνή ερευνητική κοινότητα, όπου από 38,3% έχει ανέλθει στο 58,7% για το 2016, ενώ τα ποσοστά των άρθρων με συνεργασίες μεταξύ ελληνικών φορέων εμφανίζονται διαχρονικά σχετικά σταθερά.
Τη δεκαπενταετία 2002-2016, οι Έλληνες επιστήμονες συνεργάσθηκαν με επιστήμονες από χώρες σε όλο τον κόσμο, που παρουσιάζονται στο χάρτη του Διαγράμματος 2.6.2. Ο μεγαλύτερος αριθμός συνεργασιών καταγράφεται με τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ισπανία και την Ιταλία.
Στο Διάγραμμα 2.6.3 παρουσιάζεται ανά έτος για τη διάρκεια της περιόδου 2002-2016 η εξέλιξη του αριθμού των δημοσιεύσεων που πραγματοποιούνται με ελληνικές,* με διεθνείς* και χωρίς συνεργασίες*. Αναλύοντας τον σχετικό δείκτη απήχησης των ελληνικών δημοσιεύσεων την πενταετία 2012-2016, ένα γενικό γνώρισμα αφορά ότι ο δείκτης συναρτάται θετικά με την ύπαρξη ή μη συνεργασίας. Οι μεγαλύτερες τιμές του δείκτη απήχησης σε όλα τα επιστημονικά πεδία αφορούν δημοσιεύσεις που έχουν προκύψει μέσω διεθνών συνεργασιών, ακολουθούν όσες είναι αποτέλεσμα ελληνικής συνεργασίας, και τελευταίες είναι οι δημοσιεύσεις που παρήχθησαν χωρίς συνεργασία.